|
Stabat
Mater
dolorósa
iuxta
crucem
lacrimósa,
dum
pendébat
Fílius.
Cuius
ánimam
geméntem,
contristátam
et
doléntem
pertransívit
gládius.
O quam
tristis
et
afflícta
fuit
illa
benedícta
Mater
Unigéniti!
Quae
moerébat
et
dolébat,
Pia
Mater
dum
videbat
nati
poenas
ínclyti.
Quis est
homo,
qui non
fleret,
Matrem
Christi
si
vidéret
in tanto
supplício?
Quis non
posset
contristári,
Christi
Matrem
contemplári
doléntem
cum
Filio?
Pro
peccátis
suae
gentis
vidit
Jesum in
torméntis
et
flagéllis
subditum.
|
Vidit
suum
dulcem
natum
moriéndum
desolátum,
dum
emísit
spíritum.
Eia,
mater,
fons
amóris,
me
sentíre
vim
dolóris
fac, ut
tecum
lúgeam.
Fac, ut
árdeat
cor meum
in
amándo
Christum
Deum,
ut sibi
compláceam.
Sancta
Mater,
istud
agas,
crucifíxi
fige
plagas
cordi
meo
válide.
Tui Nati
vulneráti,
tam
dignáti
pro me
pati,
poenas
mecum
dívide.
Fac me
tecum
pie
flere,
Crucifíxo
condolére
donec
ego
víxero.
Iuxta
crucem
tecum
stare,
et me
tibi
sociáre
in
planctu
desídero.
|
Virgo
vírginum
praeclára,
mihi iam
non sis
amára,
fac me
tecum
plángere.
Fac, ut
portem
Christi
mortem,
passiónis
fac me
sortem
et
plagas
recólere.
Fac me
plagis
vulnerári,
cruce
hac
inebriári
et
cruóre
Fílii.
Flammis
urar ne
succénsus,
per te,
Virgo,
sim
defénsus
in die
iudícii.
Fac me
cruce
custodíri
morte
Christi
praemuníri,
confovéri
grátia.
Quando
corpus
moriétur,
fac, ut
ánimae
donétur
paradísi
glória.
Amen.
|
